Prace remontowo – konserwatorskie kościoła parafialnego pw. Św. Wawrzyńca w Mąkowarsku – utwardzenie dojść i dojazdów w ramach przebudowy istniejących utwardzeń wokół Kościoła Parafialnego pw. Św.
Przedmiotem projektu jest inwestycja polegająca na utwardzeniu dojść i dojazdów w ramach przebudowy istniejących utwardzeń wokół Kościoła Parafialnego pw. Św. Wawrzyńca w miejscowości Mąkowarsko. Zadania przewidziane w ramach projektu obejmują: 1. Prace przygotowawcze: • Dokumentacja projektowa, • Studium wykonalności. 2. Roboty budowlane (utwardzenie dojść i dojazdów w ramach przebudowy istniejących utwardzeń): • Skucie utwardzenia betonowego i wywóz gruzu, • Wykonanie robót ziemnych – korytowanie ręczne, • Wykonanie podsypki piaskowej z ubiciem, • Wykonanie podkładu z chudego betonu, • Wykonanie podsypki piaskowej stabilizowanej cementem, • Wykonanie utwardzenia wokół kościoła z kostki granitowej oraz dojść i dojazdów od bram do drzwi wejściowych kościoła wraz z obrzeżem granitowym lub bazaltowym. 3. Inwentaryzacja geodezyjna powykonawcza. 4. Promocja projektu: • Tablica informacyjna i pamiątkowa, • Informacje na stronie internetowej Parafii pw. Świętego Wawrzyńca w Mąkowarsku. Projekt realizowany będzie w województwie kujawsko-pomorskim, powiecie bydgoskim, gminie Koronowo, miejscowości Mąkowarsko. Inwestycja znajduje się na działce 375 w miejscowości Mąkowarsko.
Potrzeba realizacji projektu wynika przede wszystkim z przeprowadzonych analiz, społeczno-gospodarczej obszaru, którego dotyczy niniejszy projekt. Na ich podstawie został zidentyfikowany problem główny: niewystarczająca dostępność do obiektu dziedzictwa historyczno-kulturowego Kościoła pw. Św. Wawrzyńca w Mąkowarsku. Problemami szczegółowymi wynikającymi z problemu głównego są: • Znaczna degradacja i ubytki utwardzenia wokół kościoła, • Źle ukierunkowany odpływ wody deszczowej powodujący zagrożenie podsiąkaniem budynku kościoła, • Brak kooperacji istniejącego utwardzenia z formą architektoniczną zabytkowego budynku kościoła i jego otoczenia, • Niewystarczająca ochrona przed starzeniem i postępującym niszczeniem substancji zabytkowej, • Niedostateczne wyeksponowanie dla ogółu społeczeństwa zawartych w obiekcie wysublimowanych wartości architektonicznych i artystycznych. W odpowiedzi na zdefiniowane problemy powstał projekt. Przedstawione przez Wnioskodawcę działania pozwolą w pełni zrealizować cele postawione w projekcie, a sam projekt w realny sposób wpływa na rozwiązanie zidentyfikowanych problemów. Utwardzenie terenu wokół kościoła wykonane jest z betonu, który uległ degradacji jest spękany w wielu miejscach występują ubytki a na części dojść już się zutylizował. Utwardzenie w wielu miejscach posiada spękania konstrukcyjne biegnące przez całą grubość, którym towarzyszą rozsunięcia. Na części powierzchni betonu występują objawy korozji biologicznej w postaci zielonych wykwitów. W szczelinach zakorzeniła się roślinność. Powierzchnia utwardzenia jest w wielu miejscach spękana i występują odstające krawędzie stanowiące niebezpieczeństwo potknięcia osób odwiedzających obiekt i jego otoczenie co częściowo zaczęto w minionych latach sukcesywnie prowizorycznie naprawiać nalewkami betonu co miejscowo przyniosło tymczasową poprawę. Nawierzchnia jest porowata, mocno wypłukana i posiada ubytki dużych fragmentów. Ubytki występują głównie na krawędziach i uległy znacznemu rozsunięciu, a w pojedynczych wypadkach nastąpiło oderwanie i przemieszczenie się ich fragmentów. Powyższe stanowi, że po opadach deszczu szczeliny i ubytki wypełniają się wodą i uniemożliwiają sprawne i godne dojście do Kościoła i prowadzenie uroczystości. Ponad to istniejące utwardzenie poprzez niesprawne ukierunkowanie odpływu wody wpływa na degradację zlokalizowanych w jego sąsiedztwie budynków w tym Kościoła, wokół którego podjęto próbę zniwelowania problemu podsiąkającej wody pod fundamenty i w 2012 r została wykonana kanalizacja deszczowa i drenaż opaskowy także prace przy naprawie utwardzenia są technologiczną konsekwencją wcześniej przeprowadzonych robót. Istniejące betonowe utwardzenie całkowicie nie kooperuje z formą architektoniczną zabytkowego budynku kościoła i jego otoczenia. Projekt zakłada wykonanie przebudowy utwardzenia wokół kościoła z betonowego na kostkę granitową z krawężnikiem granitowym lub bazaltowym. Zadania przewidziane w ramach projektu: 1.Prace przygotowawcze: • Dokumentacja projektowa, • Studium wykonalności. 2.Roboty budowlane(utwardzenie dojść i dojazdów w ramach przebudowy istniejących utwardzeń): •Skucie istniejącego utwardzenia betonowego i wywóz gruzu; •Wykonanie pomiarów geodezyjnych celem ustalenia poziomu projektowanego utwardzenia w stosunku do poziomu istniejącej izolacji budynku kościoła; • Wykonanie robót ziemnych(korytowanie)pod stałym nadzorem archeologicznym z uwagi na lokalizację w granicach stanowiska archeologicznego, w tym na możliwość występowania szczątków kostnych z cmentarza przykościelnego; • Wykonanie podsypki piaskowej grubości 15 cm po jej zagęszczeniu; • Wykonanie podkładu grubości 10 cm z chudego betonu; • Ułożenie podsypki piaskowej dla ułożenia kostki granitowej grubości 4 cm; • Ustawienie krawężnika granitowego lub bazaltowego na fundamencie betonowym; •Ułożenie kostki granitowej o wymiarach 5 x 6 cm na przygotowanej podsypce wraz z jej ubiciem. Przewiduje się wykonanie utwardzenia z wykonaniem właściwych spadków celem odprowadzenia wód opadowych od budynku kościoła. Odprowadzenie wód opadowych będzie odbywało się na przyległy teren własnej działki inwestora–trawnik. Wody z projektowanego utwardzenia wykonanego ze spadkiem 2-3% będą spływały na tereny zielone oraz do kanalizacji deszczowej. Nad pracami ziemnymi zapewniony zostanie stały dozór archeologiczny z uwagi na lokalizację w granicach stanowiska archeologicznego, w tym możliwość występowania szczątków kostnych z cmentarza przykościelnego. Utwardzenie terenu zostanie wykonane z uwzględnieniem właściwych spadków celem odprowadzenia wód opadowych od budynku Kościoła.3.Inwentaryzacja geodezyjna powykonawcza. 4. Promocja projektu: • Tablica informacyjna i pamiątkowa, • Informacje na stronie internetowej Parafii pw. Św. Wawrzyńca w Mąkowarsku. Wszystkie wymienione prace są niezmiernie istotne i pilne z punktu widzenia ochrony budynku Kościoła oraz jego otoczenia przed postępującą degradacją, spowodowaną zarówno niekorzystnymi czynnikami zewnętrznymi (warunki atmosferyczne, zawilgocenie), a także naturalnym starzeniem i postępującym niszczeniem substancji zabytkowej. Realizacja inwestycji pozwoli również na zabezpieczenie Kościoła przed niesprzyjającymi czynnikami na następne stulecia oraz poprawę walorów estetyczno-urbanistycznych obiektu. Przedsięwzięcie umożliwi przywrócenie budynku Kościoła pw. Św. Wawrzyńca w Mąkowarsku i jego otoczenia do stanu jego pierwotnej świetności oraz ochronę eksponowanego przez obiekt dziedzictwa historyczno – kulturowego. Jednym z efektów realizacji projektu będzie także odtworzenie wybranych elementów substancji zabytkowej otoczenia Kościoła, umożliwiające wyeksponowanie dla ogółu społeczeństwa zawartych w obiekcie wysublimowanych wartości architektonicznych i artystycznych. Zapewnione zostanie również zabezpieczenie obiektu na przyszłość przed oddziaływaniem niekorzystnych czynników zewnętrznych. Celem głównym realizacji projektu jest przywrócenie budynku Kościoła pw. Św. Wawrzyńca w Mąkowarsku i jego otoczenia do stanu jego pierwotnej świetności oraz ochrona eksponowanego przez obiekt dziedzictwa historyczno – kulturowego. Cel główny określony dla niniejszego projektu bezpośrednio nawiązuje do podstawowego celu określonego dla Poddziałania 4.6.2 Wsparcie ochrony zasobów kultury w ramach ZIT Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko – Pomorskiego na lata 2014-2020 - zwiększona atrakcyjność obiektów kultury regionu kujawsko-pomorskiego (Cel szczegółowy 4). Osiągnięcie powyższego celu będzie możliwe poprzez realizację działań obejmujących prace restauratorskie, konserwatorskie i roboty budowlane w obiektach zabytkowych, w otoczeniu zabytku i na obszarach zabytkowych, obszarach poprzemysłowych o wartościach historycznych. Cel główny zostanie osiągnięty poprzez następujące cele szczegółowe:
• Zwiększenie dostępności do obiektu dziedzictwa historyczno – kulturowego Kościoła pw. Św. Wawrzyńca w Mąkowarsku, • Zniwelowanie zagrożenia podsiąkaniem budynku kościoła, • Zapewnienie ochrony przed starzeniem i postępującym niszczeniem substancji zabytkowej, • Rewitalizacja formy architektonicznej zabytkowego budynku kościoła i jego otoczenia, • Wyeksponowanie dla ogółu społeczeństwa zawartych w obiekcie wysublimowanych wartości architektonicznych i artystycznych. Prace polegające na utwardzeniu dojść i dojazdów w ramach przebudowy istniejących utwardzeń wokół Kościoła Parafialnego pw. Św. Wawrzyńca w Mąkowarsku są niezmiernie istotne i pilne z punktu widzenia ochrony budynku Kościoła przed postępującą degradacją, spowodowaną zarówno niekorzystnymi czynnikami zewnętrznymi (warunki atmosferyczne, zawilgocenie), a także naturalnym starzeniem i postępującym niszczeniem substancji zabytkowej. Realizacja założonego procesu inwestycyjnego pozwoli na zabezpieczenie Kościoła przed niesprzyjającymi czynnikami na następne stulecia oraz wybitną poprawę walorów estetyczno-urbanistycznych obiektu. Gruntowny remont – restauracja, a także odtworzenie wybranych elementów substancji zabytkowej otoczenia Kościoła umożliwi również zabezpieczenie obiektu na przyszłość przed oddziaływaniem niekorzystnych czynników zewnętrznych. Określone przez Wnioskodawcę wskaźniki osiągnięcia celów projektu w pełni opisują charakter projektu i mogą zostać osiągnięte przy założonych nakładach oraz założonym sposobie realizacji projektu. Wskaźniki projektu są adekwatne do zakresu rzeczowego projektu oraz określonych w nim celów jakie projekt ma osiągnąć. Ponad to, kwantyfikacja celów następuje poprzez przyporządkowanie im właściwych wskaźników produktu i rezultatu. Wskaźniki produktu: Wzrost oczekiwanej liczby odwiedzin w objętych wsparciem miejscach należących do dziedzictwa kulturalnego i naturalnego oraz stanowiących atrakcje turystyczne (CI9) - 20 Odwiedziny/rok (do osiągnięcia w 2019 r.) , Liczba zabytków nieruchomych objętych wsparciem - 1 szt. (do osiągnięcia w 2018 r.). Wskaźniki rezultatu - Liczba osób korzystających z obiektów zabytkowych objętych wsparciem - 1629 osób (Rok 2019), 1629 osób (Rok 2020), 1629 osoby (Rok 2021), 1629 osób (Rok 2022), 1629 osób (Rok 2023).
Projekt jest zgodny z celami Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko-Pomorskiego na lata 2014-2020, Oś Priorytetowa 4 Region przyjazny środowisku Działanie Ochrona środowiska naturalnego i zasobów kulturowych na obszarze ZIT, Poddziałanie 4.6.2 Wsparcie ochrony zasobów kultury jest zwiększona atrakcyjność obiektów kultury regionu kujawsko-pomorskiego (Cel szczegółowy 4). Osiągnięcie powyższego celu będzie możliwe poprzez realizację działań obejmujących prace restauratorskie, konserwatorskie i roboty budowlane w obiektach zabytkowych, w otoczeniu zabytku i na obszarach zabytkowych, obszarach poprzemysłowych o wartościach historycznych. Przedmiotowy projekt wpisuje się w powyżej opisany cel i działanie, ponieważ zakłada prace polegające na utwardzeniu dojść i dojazdów w ramach przebudowy istniejących utwardzeń wokół Kościoła Parafialnego pw. Św. Wawrzyńca w Mąkowarsku, które przyczynią się do osiągnięcia celu polegającego na zwiększeniu atrakcyjności obiektów kultury regionu kujawsko-pomorskiego. Kwantyfikacja celów następuje poprzez przyporządkowanie im właściwych wskaźników produktu i rezultatu.
Święty Apolinary, biskup i męczennik - 21 lipca 2018 roku
Święty Apolinary, biskup i męczennik
Według łacińskiejPassioApolinary
był obywatelem Antiochii i stamtąd św. Piotr Apostoł przyprowadził go ze
sobą do Rzymu, a następnie, wyświęconego na biskupa, posłał do Rawenny.
Skazywany dwukrotnie na wygnanie, Apolinary miał pośród niezwykłych
okoliczności apostołować w Tracji i nad Dunajem, w końcu zaś - także w
niezwykłych okolicznościach - ponieść śmierć męczeńską. Niestety,
opowiadanie to, sporządzone zapewne w tym celu, aby podnieść prestiż
biskupstwa raweńskiego, nie zasługuje na jakąkolwiek wiarę, pochodzi zaś z
drugiej połowy VII w.
Jest natomiast pewne, że biskup Apolinary poniósł śmierć męczeńską 23 lipca,
najprawdopodobniej w drugiej połowie II stulecia. Świadczy o tym m.in. mowa
św. Piotra Chryzologa, następcy Apolinarego na stolicy biskupiej. Nie ulega
także wątpliwości, że relikwie Świętego spoczywają w cieniu wspaniałej
bazyliki pod Rawenną. Ten znamienity pomnik sztuki sakralnej, ufundowany w
VI w. przez bankiera Juliusza, był też zawsze ośrodkiem kultu św.
Apolinarego, którego czczono w całej Europie, również w Polsce, gdzie jednak
uchodził za świętego z Reims. Tam bowiem wytworzył się z czasem tak silny
ośrodek kultu św. Apolinarego, że zaczęto uważać go w końcu za pochodzącego
właśnie stamtąd, a wyobraźnia ludu uczyniła zeń jakby odrębnego świętego.
Papieże Symmach (498-514) i Honoriusz I (625-638) rozpowszechnili jego kult
także w Rzymie. W Niemczech czczono go zwłaszcza w opactwach
benedyktyńskich.
Błogosławiony Czesław, prezbiter - 20 lipca 2018 roku
Błogosławiony Czesław, prezbiter
Czesław urodził się około roku 1180 w Kamieniu Opolskim. Miał
być krewnym św. Jacka. Wydaje się raczej mało prawdopodobne - co przekazują
legendy - że studiował w Pradze, Paryżu i Bolonii i że miał studia uwieńczyć
podwójnym doktoratem z teologii i prawa kanonicznego. Wiemy tylko, że
należał obok św. Jacka Odrowąża i Hermana Niemca do księży z otoczenia
biskupa krakowskiego, Iwona Odrowąża. Miał zajmować stanowisko kustosza
kolegiaty sandomierskiej. Gdyby tak było, wskazywałoby to na rycerskie
(szlacheckie) pochodzenie Czesława, gdyż wówczas tylko takich przyjmowano do
kapituły.
Jako kapłan diecezjalny w 1220 lub 1221 r. wstąpił do dominikanów. Habit
otrzymał z rąk samego św. Dominika. W roku 1222 roku przybył z innymi
współbraćmi, w tym ze św. Jackiem Odrowążem, do Krakowa. Tam przyjął ich
uroczyście Iwo Odrowąż w otoczeniu kleru i ludu. Pierwsi dominikanie
zamieszkali w Krakowie, oddając się pracy kaznodziejskiej i duszpasterskiej.
W roku 1225 biskup Pragi zaprosił dominikanów do stolicy Czech. Wysłano tam
Czesława z kilkoma ojcami. Czesław stał się więc założycielem rodziny
dominikańskiej na ziemi czeskiej.
Po założeniu klasztoru w Pradze (1225) udał się do Wrocławia. Tamtejszy
biskup, Wawrzyniec, powitał go niemniej ciepło, jak to w Krakowie uczynił
Iwo. Dominikanie otrzymali parafialny kościół św. Wojciecha. Zachował się do
dzisiaj dokument przekazania świątyni z 1 maja 1226 r. Tam Czesław pozostał
jako przeor do roku 1231, kiedy to został przez kapitułę wybrany na
prowincjała (1233-1236). Jako prowincjał brał udział w kapitule generalnej w
Bolonii i w kanonizacji św. Dominika w Rzymie (1234). Po złożeniu urzędu
pozostał nadal przeorem w klasztorze wrocławskim, aż do swojej śmierci (ok.
1242).
Jan Długosz przytacza barwną legendę, jak Czesław swoją modlitwą uratował
Wrocław od najazdu Tatarów i całkowitego zniszczenia w roku 1241. Kiedy
miasto zostało zajęte przez najeźdźców, część wrocławian postanowiła bronić
się poza murami obronnego grodu. Czesław był duszą całej obrony, podobnie
jak bł. Sadok w Sandomierzu, a później ks. Augustyn Kordecki podczas
oblężenia Jasnej Góry. Podanie głosi, że Czesław modlił się o ocalenie
miasta wychodząc często na jego wały i zachęcając dzielnych obrońców do
oporu. Gdy Wrocław wyszedł obronną ręką z tej wojennej zawieruchy,
mieszkańcy przypisywali uratowanie miasta modlitwom i wstawiennictwu
Czesława, którego wiara złamała siły nieprzyjacielskie. Należy to uważać
raczej za legendę, gdyż Wrocław został poważnie spalony właśnie w 1241 r.
przez Tatarów. W innych zaś latach Mongołowie tak daleko już nie podeszli.
Według tradycji wrocławskiej Czesław miał umrzeć 15 lipca 1242 r. Datę tę
przyjmuje tradycja dominikańska. Zaraz po śmierci odbierał cześć jako
święty. Nad jego grobem w kościele dominikanów we Wrocławiu wystawiono
niebawem ołtarz. Cześć od dawna mu oddawaną zatwierdził papież Klemens XI 18
października 1713 roku. Ciało bł. Czesława spoczywa w dominikańskim kościele
św. Wojciecha w osobnej kaplicy. Kiedy w czasie zdobywania Wrocławia w roku
1945 cały kościół legł w gruzy, zachowała się jedynie kaplica z relikwiami
bł. Czesława. Jest on patronem Wrocławia.
W ikonografiiprzedstawiany
z kulą ognistą lub ze słupem ognia nad głową, który według tradycji ukazał
się podczas oblężenia Wrocławia przez Tatarów. To niecodzienne zjawisko
spowodowało ich odwrót. Atrybutami Błogosławionego są: krzyż misyjny,
kielich, otwarta księga Ewangelii, laska pielgrzyma, lilia, monstrancja,
puszka z komunikantami, różaniec.
Dziś w szczególny sposób w roku duszpasterskim, w którym odkrywamy Osobę i dary Ducha Świętego pragnę bardzo serdecznie powitać w progach naszej świątyni kapłanów rocznika święceń 1991 – moich kolegów, z którymi 27 lat temu przyjąłem Święcenia Kapłańskie.
Są z nami kapłani – dzisiaj trzech diecezji, które wchodzą w skład Metropoli Gdańskiej (a więc z Gdańska, Torunia i Pelplina).
Święcenia kapłańskie przyjęliśmy 25 maja z rąk Księdza Arcybiskupa Mariana Przykuckiego w katedrze pelplińskiej.
Wraz z nami radują się, również wierni mąkowarskiej wspólnoty, których bardzo serdecznie witam i zapraszam do wspólnej modlitwy.
Radujemy się z tego, że Chrystus wybrał Nas i pragnie, abyśmy Mu służyli w JEGO Kościele i troszczyli się o zbawienie dusz.
Myślę, że wszyscy jesteśmy dziś Bogu wdzięczni za to, że mamy kapłanów. Bo dzięki nim objawia się ludziom tajemnica Bożej miłości. Człowiek, bowiem w dzisiejszych czasach potrzebuje, aby ktoś mu powiedział o tym, że jest Bóg i że ON Go kocha. I my to, może często, nieudolnie, właśnie czynimy.
I dlatego, chcemy dziś Wam Drodzy Parafianie powiedzieć, że Bóg Was kocha i My, także Was kochamy.
Powiem też, że dla nas, zawsze liczy się drugi człowiek. Ten którego Bóg stawia na drodze naszego kapłańskiego życia. I za tych wszystkich ludzi, każdego dnia Bogu dziękujemy. Wielbi dusza moja Pana, i myślę, że jest za co…, że każdy z nas ma za co Bogu dziękować. Dlatego, też, abyśmy mogli temu wszystkiemu sprostać i podołać, pragniemy teraz sprawować Eucharystię. Wczoraj świętowaliśmy Uroczystość Trójcy Świętej. Pragniemy więc życzyć sobie nawzajem, tego co Bóg może dać najlepszego, a człowiek może potrzebować, abyśmy wzięli sobie do serca, znak Krzyża Świętego. To znak Trójcy Przenajświętszej. To najkrótsza modlitwa i wyznanie naszej wiary.
Kiedy będziemy dotykać czoło – prośmy Ojca o – mądrość. Przy dotknięciu piersi poprośmy Syna o – miłość. A kiedy będziemy dotykać ramion – prośmy Ducha Świętego – o siłę. Czyńmy ten znak Krzyża św. zawsze staranie, bez pośpiechu i bez wstydu. Niech będzie to znak, Naszej wiary i miłości do Boga w Trójcy Świętej Jedynego. A przez to staniemy się uczestnikiem Bożej świętości.
W rok 2018 weszliśmy śpiewająco. Jak co roku, również w tym 21 stycznia, zorganizowaliśmy koncert kolęd w wykonaniu naszych parafian, którzy stworzyli cudowny "Zespół". W świątecznie przystrojonej świątyni licznie zebrani parafianie odsłuchali wiązankę wszystkich najpopularniejszych polskich kolęd.
Wzorem lat ubiegłych Boże Narodzenie poprzedziliśmy aktywnym uczestnictwem w parafialnych roratach.
Jak zwykle cieszy duża frekwencja dzieci, które tradycyjnie obdarowaliśmy z okazji nadchodzących Świąt zabawkami i paczkami żywnościowymi. Radości było co niemiara.
W okresie Bożego Narodzenia jakże uroczo wyglądał wystrój świątyni i tradycyjny żłóbek. Odrestaurowany kościół wyglądał bajecznie, cieszył oczy parafian, którzy głośno wyrażali swoją radość.
Prymas Polski przewodniczył uroczystościom odpustowym w sanktuarium Matki Bożej w Byszewie. „W Maryi, w naszej Pani i Królowej, mamy naszą matkę i kochamy jak matkę Tę, którą tutaj nazywamy Królową Krajny” – mówił.
W homilii abp Wojciech Polak podkreślił, że trwający rok ma szczególny wymiar maryjny. Rozpoczęliśmy go w maju od uroczystych obchodów 100-lecia objawień w Fatimie, a potem, pośród licznych złotych jubileuszy koronacji figur i obrazów maryjnych w Polsce, w paulińskim Leśniowie czy u Księży Marianów w Licheniu, w uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej przeżywaliśmy 300-lecie tej pierwszej na polskiej ziemi koronacji Cudownego Jasnogórskiego Wizerunku.
„Dziś, spotykając się właśnie tutaj w Byszewie, przed obliczem Matki Bożej Królowej Krajny, w pewien sposób przygotowujemy się już duchowo na zbliżające się i związane ze świętem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny ogólnopolskie uroczystości 140-lecia objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie. Można więc powiedzieć, że w tym roku, w jakiś szczególny sposób w różnych miejscach naszej Ojczyzny przychodzimy do Maryi, idziemy z Maryją i podążamy za Nią. A wszystkie te maryjne stacje na naszej duchowej drodze, wszystkie te spotkania, jakie przeżywamy z żywą wiarą w tak licznych maryjnych sanktuariach rozsianych na naszej polskiej ziemi, wciąż nam pozwalają dostrzec – jak wyraził to pięknie w swym jasnogórskim przesłaniu z okazji 300-lecia koronacji papież Franciszek – że kocha się jak matkę Tę, którą przecież nazywamy naszą Panią i Królową” – mówił Prymas Polski.
W Maryi, w naszej Pani i Królowej – kontynuował metropolita gnieźnieński – o czym świadczy także ten Cudowny Wizerunek Byszewski ukoronowany przez biskupa Kazimierza Józefa Kowalskiego już przeszło pięćdziesiąt lat temu, mamy więc naszą matkę i kochamy jak matkę Tę, którą tutaj nazywamy Królową Krajny. Jest obecna dla wszystkich i dla każdego, kto z taką wiarą, od wielu już stuleci, idąc śladami waszych przodków nawiedza Jej byszewski dom. A przychodzimy tutaj – podkreślił – by powierzając Jej siebie samych, nasze rodziny, nasze społeczności, nasz naród i naszą Ojczyznę, uczyć się od Niej, w jaki sposób wchodzić w Bożą historię i z wiarą przyjmować to, co jest Bożym natchnieniem i Bożym pomysłem, Bożym planem również na nasze ludzkie życie.
„Ona w całym swoim życiu ukazała nam – jak to trafnie streścił papież Franciszek – swoją wrażliwość i wyobraźnię w służbie potrzebującym, piękno poświęcenia swojego życia dla innych, bez szukania w życiu pierwszeństwa i dzielenia. Ona bowiem nie zamknęła się w domu, nie dała się sparaliżować strachem czy też pychą. Maryja nie jest bowiem typem kobiety, która, by czuć się dobrze, potrzebuje kanapy, gdzie mogłaby usiąść wygodnie i bezpiecznie (…) Jeśli potrzebna jest pomoc (….) nie marudzi i natychmiast wyrusza w drogę. Jakże więc będzie i jest przecież bliska tak wielu, którzy także tutaj, także na Krajeńskiej Ziemi mocno doświadczonej przez ostatnie nawałnice, spontanicznie przyszli i wciąż przychodzą innym na pomoc. Objawia się nasza ludzka wrażliwość, nasza wyobraźnia w służbie potrzebującym, otwartość serca na doznane przez innych nieszczęścia, miłość i solidarność, a także jedność i otwartość na siebie nawzajem” – podkreślił abp Polak dodając, że w ten sposób widzimy, że „nie jesteśmy porzuceni i osamotnieni, że pośród wielu doświadczeń i problemów nie jesteśmy pozostawieni samym sobie, bo nie jesteśmy sobie nawzajem obojętni, bo, pomimo naszych grzechów i wad, dociera i do nas, także w tym miejscu, świadectwo życia Maryi i uczy nas, i drąży w nas, często jak kropla drąży skałę, i nawraca nas na ten właśnie styl życia, na ten sposób życia, który Ona nam pozostawiła na ziemi”.
W niedzielę 13 sierpnia parafia nasza obchodziła swój doroczny odpust ku czci Świętego Wawrzyńca. Sumie odpustowej, zakończonej procesją Eucharystyczną, która została odprawiona o godz. 12:00 przewodniczył ksiądz dr Stefan Adrich, proboszcz i kustosz naszego Sanktuarium Maryjnego w Byszewie.
W niedzielę, 11 czerwca, obchodziliśmy Uroczystość Najświętszej Trójcy. Skończył się czas spowiedzi świętej wielkanocnej. Podczas Mszy św. o godz. 10:00 dzieci naszej parafii przystąpiły do Pierwszej Komunii Świętej. Był to dzień szczególnie ważny w naszej wspólnocie parafialnej i w rodzinie. Dołożyliśmy wszelkich starań, aby z tej pięknej i doniosłej uroczystości wyeliminować wszystko, co jest jej niegodne. Do pierwszej Spowiedzi Świętej dzieci przystąpiły dzień wcześniej - w sobotę.
W sobotę, 13 maja, w liturgii wspominaliśmy Matkę Bożą Fatimską, Jej 100-lecie objawień oraz kolejną rocznicę zamachu na papieża św. Jana Pawła II. Mając przed oczami to wydarzenie z 13 maja 1981 roku, wpatrujmy się w jego święte życie, na jego wzór staramy się żyć w pełnej komunii z Panem Bogiem i całkowicie zawierzmy Maryi nasze rodziny i nasze codzienne sprawy. Tego dnia, w 100 lecie objawień w Fatimie, młodzież przygotowująca się do sakramentu bierzmowania i parafianie z Mąkowarska przybyli do Sanktuarium Maryjnego w Byszewie na Mszę Świętą połączoną z Nabożeństwem Fatimskim, podczas których poświęcona została kolejna kopia figury Matki Bożej Fatimskiej.
W niedzielę 29 marca 2017 roku "na większą chwałę Bogu, dla uczczenia 100 - lecia objawień w Fatimie, A nade wszystko Ludowi Bożemu na pożytek doczesny i wieczny został wmurowany kamień węgielny z Ziemi św. pod budowę Drogi Krzyżowej w Byszewie".
Święta Bożego Narodzenia to czas, kiedy ludzkie serca otwierają się na drugiego człowieka, okazując mu miłość i dobroć. Różne organizacje podejmują działania, które pozwalają potrzebującym przeżyć Święta Bożego Narodzenia z chrześcijańską nadzieją na lepsze jutro i miłej atmosferze. Jak co roku w takie działania włączyła się Parafia wraz ze Szkolnym Kołem „Caritas” przy Zespole Szkół w Mąkowarsku. Po raz Kolejny zorganizowaliśmy naszą Parafialną Świąteczną Paczkę, którą obdarowaliśmy 108 rodzin z naszej wspólnoty. Wszystkim Parafianom, którzy włączyli się w to szlachetne dzieło składam serdeczne „Bóg zapłać”. Ludziom Dobrej Woli dziękujemy za Wielkie Serca!.
24 listopada 2016 roku odbyła się XXII Sesja Rady Powiatu Bydgoskiego. Miała bardzo uroczystą oprawę. Starosta Bydgoski Wojciech Porzych wręczył odznaki Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla kultury polskiej”, srebrne „Za opiekę nad zabytkami”, odznaki Ministra Sportu i Turystyki „Za zasługi dla sportu”, Medal Starosty Bydgoskiego „Za zasługi dla powiatu” oraz nagrody za osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu.
Wśród odznaczonych znalazł się ksiądz kanonik Wiesław Wiśniewski - proboszcz Rzymskokatolickiej Parafii pw. Świętego Wawrzyńca w Mąkowarsku.
W minioną sobotę o godz. 17:00 młodzież naszej wspólnoty przyjęła sakrament bierzmowania z rąk J.E. Księdza Biskupa Sufragana naszej diecezji prof. dra hab. Wiesława Śmigla.
Nominacja dla księdza proboszcza do wyróżnienia przyznawanego przez burmistrza Koronowa, statuetki „KORONA FELIX VALLIS” w zakresie modernizacji budynków i ochrony zabytków - 18 grudnia 2015 roku
Podczas sesji Przewodniczący Rady - Włodzimierz Domek przypomniał ważne fakty z ostatnich 25 lat, Burmistrz Koronowa zaprezentował „25 lat samorządu gminy Koronowo" pod względem zrealizowanych inwestycji i wybranych działań. Przegląd pokazał, że gmina Koronowo stale się rozwija, a dzięki zaangażowanym mieszkańcom udaje się wykonać wiele przedsięwzięć.
Medalem "Za zasługi dla Ziemi Koronowskiej wyróżnieni zostali: Państwo Zenona i Zdzisław Niedźwiedź oraz Pan Angelos Spanidis. (Uchwały w sprawie przyznania Medalu „Za zasługi dla Ziemi Koronowskiej" tutaj i tutaj).
Trzy osoby zostały wyróżnione za długoletnie pełnienie funkcji Radnego Rady Miejskiej w Koronowie. Aż pięć kadencji taką funkcję pełnili: Pan Grzegorz Myk, Pan Tomasz Gordon oraz Pan Marian Kuropatwiński (oboje są członkami Rady trwającej, VII kadencji).
Po raz pierwszy wręczono także wyróżnienia Burmistrza Koronowa - statuetki „Korona Felix Vallis". Więcej o wyróżnieniu tutaj
Nominowanymi do wyróżnienia przyznawanego przez Burmistrza Koronowa, statuetki „KORONA FELIX VALLIS" w zakresie modernizacji budynków i ochrony zabytków byli: Ks. Prałat Henryk Pilacki, Ks. Wiesław Wiśniewski - Proboszcz Parafii pw. św. Wawrzyńca w Mąkowarsku, Bank Spółdzielczy w Koronowie, reprezentowany przez Prezesa Banku, Panią Alicję Huczyńską. Nominowanymi w zakresie przedsiębiorczości byli: Firma Wimar Sp. z o.o. w Koronowie, reprezentowana przez Pana Wiesława Nowogórskiego, Pan Andrzej Kortas, właściciel Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjno - Sanitarnych „INŻBUD" w Koronowie, Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska" w Koronowie, reprezentowana przez Prezesa Zarządu Pana Wiesława Gancarka. Nominowanymi w zakresie przedsiębiorczości rolniczej byli: Spółdzielnia Producentów Ziarna Zbóż i Nasion Roślin Oleistych „Agro - Kłos" we Wtelnie - reprezentowana przez Prezesa Pana Stanisława Ormińskiego, Pan Wojciech Klimkiewicz - właściciel Gospodarstwa Rolnego i Sadowniczego we Wtelnie, Elewator w Koronowie Sp. z o.o., reprezentowany przez Pana Sławomira Turostowskiego. Wyróżnienia otrzymali: ks. prałat Henryk Pilacki, Pan Andrzej Kortas oraz Spółdzielnia Producentów Ziarna Zbóż i Nasion Roślin Oleistych „Agro - Kłos" we Wtelnie.
Uczniowie Gimnazjum Nr 1 w Koronowie w swoim przedstawieniu pokazali przeszłość, teraźniejszość oraz przyszłość gminy Koronowo. Podczas sesji odbył się też koncert orkiestry dętej działającej przy MGOK, Pedagogiczna Biblioteka w Koronowie przygotowała wystawę dotyczącą regionu i samorządności, była także wystawa fotografii wykonanych przez Panią Hannę Kulągowską-Puzio oraz stoisko promocyjne gminy Koronowo. Nie zabrakło też okolicznościowego tortu.
Po uroczystej sesji odbył się koncert zespołu Golden Life, podczas którego nie zabrakło hitów takich jak „Wszystko, to co mam", „Oprócz błękitnego nieba" i wielu innych znanych przebojów.
Joanna(27)